بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداى رحمان رحيم

وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلِينَ

وعده نصرت ما بندگان فرستاده‌مان از پيش گذشته است،

إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ

آنها، فقط آنها هستند يارى شدگان.

وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ

و لشكر ما فقط آنها هستند پيروزان.

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ

از مشركان تا مدتى چشم به پوش.

وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ

منتظرشان باش بزودى خواهند ديد.

أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ

آيا در عذاب ما عجله مى‌كنند؟!

فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ

چون به ديارشان نازل شود روزگار انذار شدگان بد خواهد بود.

وَ تَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ

از آنها تا مدتى چشم به پوش.

وَ أَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ

منتظر باش به زودى مى‌دانند.

سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزه است پروردگارت كه صاحب عزت است از آنچه توصيف مى‌كنند.

وَ سَلامٌ عَلَي الْمُرْسَلِينَ

سلام از ما بر پيامبران.

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ

و حمد خدا را كه رب العالمين است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به انجير و قسم به زيتون‌

وَ طُورِ سِينِينَ

قسم به طور سينا

وَ هٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ

قسم به اين سرزمين امن‌

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ

كه انسان را در بهترين اعتدال آفريديم‌

ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ

سپس او را به پستترين پستها برگردانديم.

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ

مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال شايسته كرده‌اند كه آنها راست پاداشى پيوسته‌

فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ

پس چه چيز به تكذيب جزا وادارت مى‌كند.

أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِينَ

آيا خدا بهترين داوران نيست.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ

بنام خداى رحمان رحيم؛ بخوان قرآن را با شروع به نام پروردگارت كه آفريد

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ

انسان را از خون بسته آفريد

اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ

بخوان قرآن را كه پروردگارت عطا كننده‌تر است‌

الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ

خدايى كه با قلم تعليم كرد.

عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ

انسان را آنچه نمى‌دانست آموخت‌

كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغيٰ

لكن انسان طغيان مى‌كند

أَنْ رَآهُ اسْتَغْنيٰ

زيرا كه خود را بى نياز مى‌پندارد

إِنَّ إِليٰ رَبِّكَ الرُّجْعيٰ

حقا كه بازگشت به سوى پروردگار تو است‌